Σκέφτομαι να βάλω ένα τέλος. Από τη στιγμή που θα εμφανιστεί αυτή η σκέψη, παραμένει. Κολλάει. Αντέχει στον χρόνο. Κυριαρχεί. Ως προς αυτό, δεν μπορώ να κάνω και πολλά. Πιστέψτε με. Δεν φεύγει. Είναι

Η βροχή που πέφτει στα τέλη του καλοκαιριού στη Ρώμη είναι αμείλικτη και ξεπλένει κάθε ίχνος: να γιατί η σκηνή του εγκλήματος είναι ένα ανεξιχνίαστο αίνιγμα. Ένα πράγμα μόνο είναι ξεκάθαρο: όποιος κι

Ο Τίο µε κοιτάζει επίµονα.«Τι είναι αυτό που δεν πάει καλά µαζί του;» ρωτά.«Ε, είναι Κριός, εγωιστικό και δυνατό ζώδιο… Κι εσύ, ως Ζυγός, είχες ήδη πάρα πολλά προβλήματα.»«Μα έτσι δεν πρέπει να είναι

«Πόσες απάντησαν;»«Περίπου είκοσι».«Θα γράψεις σε όλες;»«Αυτή είναι η γυναίκα της ζωής µου» αποκρίθηκε ο Μίκλος, δείχνοντας την τσέπη όπου είχε φυλάξει το γράµµα».«Πώς το ξέρεις;»«Το ξέρω».Ιούλιος 194