Έβλεπε η Σοφιά τις φωλιές µε τα χελιδόνια και σιγοτραγουδούσε. Χελιδόνια µου καλά, πο ’ρθαταν από µακριγιά, τι καλά µάς φέραταν; Την υγειά, την πασκαλιά και τα κόκκινα τ’ αυγά.«Χελιδονάκια µου, χελιδο

Όταν µιλούσαν εκείνες οι γυναίκες νόµιζες ότι κάποιος ουράνιος υποβολέας τούς ψιθυρίζει τα λόγια. Ότι κάποιος ευφάνταστος µουσικός κινεί τις άπειρες χορδές των αντιστοιχιών ζωής και γλώσσας. Ξεπηδούσα

Στα ανά χείρας διηγήµατα υπάρχουν πολλά «ίσως» και «µάλλον».Χάνονται µε τα χρόνια οι βεβαιότητες.Ίσως µόνον η ενθεότης προβάλλει δειλά.Τα διηγήµατα δεν είναι αυθεντικά.Είναι από χίλιες µεριές διαµεσολ

Το γυφτόπουλο έπαιζε µε σκέρτσο και κάπου κάπου, εκεί που έπρεπε, βάραγε δυνατά, ντουµ, ντουµ,ντουµ, ξεχώριζε το ντέφι. Άλλες φορές πάλι πήγαινε γρήγορα µπροστά από τους άλλους και αυτοί έτρεχαν, και

«Έβλεπα νερά· δεν τα ’χω σε καλό τα έρηµα.Παρέκει ήταν η κοπέλα σου γελούµενη.Τι να κάνει η Διαµαντούλα; τα µαύρο όνειρα µού δέλουν».Στην αρχή κάθε ηµέρας στο χωριό µου —πριν ερηµώσει— οι γυναίκες εδι

Ίσως κατά τον ύπνο –όταν τείνουµε στην άµορφη µάζα προ του εµβρύου– αναζητούµε την απόλυτη γλυκύτητα και λήθη. Πριν την έλευση του άγνωστου γλύπτη που θα ελευθερώσει τα δάχτυλα, θα φανερώσει τα νύχια.

«Bρήκα ένα κουμπί και για χάρη του έραψα ένα φόρεμα» λέει μια παροιμία. Εξηγεί –μεταφερμένη στη λογοτεχνία– την αναγωγή ενός στοιχείου σε διήγημα. Αυτός ο τρόπος ίσως είναι ο συνήθης. Όπως δεν υπάρχει

Πρόκειται για μια πολιτεία που ζει σχεδόν στον αντίποδα της δικής μας. Η ελευθερία και η γνώση είναι δύο μεγάλοι δρόμοι της. Προσκρούει, όμως, στην εγγενή ίσως ανθρώπινη κατάσταση, στην έλλειψη ευχαρι

Ο ήρωας έχει στον νου του τον χάρτη με τα οπωροφόρα της Αθήνας, τα οποία ταχτικά επισκέπτεται. Στις πεζοπορίες του επιχειρεί να συνάψει με τους διαβάτες σχέσεις, αλλά συνήθως δεν γίνεται κατανοητός. Ο