«Η Ελίζα, ένα εύθραυστο φαινομενικά, αλλά δυναμικό κορίτσι, διατηρεί με νύχια και με δόντια ένα ταβερνείο σε εγγλέζικο λιμάνι (πριν από 200 ή 300 χρόνια), περιμένοντας να επιστρέψει ο καλός της που έχ

«Η "Ελίζα", ένα εύθραυστο φαινομενικά, αλλά δυναμικό κορίτσι, διατηρεί με νύχια και με δόντια ένα ταβερνείο σε εγγλέζικο λιμάνι (πριν από 200 ή 300 χρόνια), περιμένοντας να επιστρέψει ο καλός της που

Ο πόλεμος καταστρέφει τη χώρα τους κι εκείνα ξεκινούν ένα μεγάλο ταξίδι. Θέλουν να συναντήσουν μια χαρούμενη πολιτεία και να αφηγηθούν την ιστορία τους στους ανθρώπους της. Έχουν την ελπίδα ότι, όταν

Σε μια μεγάλη πόληζούσαν δύο μικρά παιδιά,τ’ αγαπούσαν όλοιγιατί είχαν αγνή καρδιά.Μέναν σε δυο σοφίτεςπλάι πλάι κολλητά,τρώγαν παρέα πίτες και αυγά τηγανητά.Τα βράδια φτιάχναν ιστορίες μαγικέςμε πύργ

1923. Προσφυγικός συνοικισμός. Το παλιό τεφτεράκι με τις συνταγές της νενές της που σώθηκε από την Καταστροφή φέρνει στη Φιλιώ Μπαλτατζή μνήμες από τις όμορφες μέρες της.1917. Η Σμύρνη στις δόξες της,

Τρεις μαθητές λυκείου κρατάνε όμηρο τον τριαντάχρονο γιο του διευθυντή της Επιχείρησης Προστασίας Υδάτων διεκδικώντας αυτό που μοιάζει αυτονόητο, αλλά δεν είναι: ελεύθερη πρόσβαση στους υδάτινους πόρο

Τρεις μαθητές λυκείου κρατάνε όμηρο τον τριαντάχρονο γιο του διευθυντή της Επιχείρησης Προστασίας Υδάτων διεκδικώντας αυτό που μοιάζει αυτονόητο, αλλά δεν είναι: ελεύθερη πρόσβαση στους υδάτινους πόρο

ΑΡΗΣ: Τίτα…;ΤΙΤΑ: Ναι;ΑΡΗΣ: Εσύ θυµάσαι από πριν να γεννηθείς άµα ήξερες ότι θα γινόσουνα κορίτσι;ΤΙΤΑ: Όχι.ΑΡΗΣ: Θυµάσαι άµα διάλεξες εσύ τι θα γίνεις;ΤΙΤΑ: Όχι, δε θυµάµαι… Εσύ θυµάσαι;ΑΡΗΣ: Ούτ’ εγ

[...]Ο χρόνος που γράφτηκε η Φουέντε Οβεχούνα είναι το 1618. Ο χρόνος στον οποίο αναφέρεται είναι το 1476. Θέμα του έργου, χωρίς ν' ακολουθούνται τα Χρονικά κατά γράμμα, είναι τα γεγονότα της 23ης Απρ

«Ο πατέρας» είναι μια θανάσιμη αναμέτρηση ανάμεσα στον Ίλαρχο Άντολφ, στρατιωτικό και σεβαστό επιστήμονα, και τη σύζυγό του Λάουρα σχετικά με την ανατροφή και μόρφωση της κόρης τους Βέρθας. Η υπόθεση

Oι μεταφράσεις δραμάτων του Σαίξπηρ και άλλων κλασικών έργων που έγιναν από τον Kαρθαίο θεωρούνται "θεατρικά" υποδειγματικές χωρίς να χάνουν στο ελάχιστο από την ποιητική τους μορφή. O ίδιος ο Kαρθαίο

"Απ' όλες τις κωμωδίες που έχω σκαρώσει ως τώρα, θα τολμούσα να πω ότι αυτή είναι η πιο ηθική, η πιο χρήσιμη, η πιο μορφωτική. Άποψη, ωστόσο, που θα φανεί παράδοξη σε εκείνον που θα σταθεί να μελετήσε

Ένας δεινόσαυρος εμφανίζεται στο μπαλκόνι ενός παιδιού κι αρχίζουν μια περιπλάνηση στην πόλη της Θεσσαλονίκης.Το παιδί, καθισμένο στο σβέρκο του δεινόσαυρου, ανεβαίνει στην κορυφή κάποιων μνημείων και

Ένα από τα πιο ανορθόδοξα μυθιστορήματα της νεότερης εποχής, το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ, αφηγείται τη συγκλονιστική ιστορία του ηδονοθήρα Ντόριαν, ο οποίος, συνεπαρμένος από το εξαιρετικά όμορφο πο

"Απ' όλες τις κωμωδίες που έχω σκαρώσει ως τώρα, θα τολμούσα να πω ότι αυτή είναι η πιο ηθική, η πιο χρήσιμη, η πιο μορφωτική. Άποψη, ωστόσο, που θα φανεί παράδοξη σε εκείνον που θα σταθεί να μελετήσε

Από την άποψη της τεχνικής, το "Αστέρι της Σεβίλλης" μπορεί να θεωρηθεί υποδειγματικό. Ένταση δραματική αυξανόμενη, στέρεα και σε μεγάλες γραμμές διαγραφή των χαρακτήρων, δράση ζωηρή, ποτέ αυθαίρετη,

O Πρίγκιπας του Χόμπουργκ είναι το πιο μεγαλόπνοο έργο του Κλάιστ. Είναι ζήτημα αν υπάρχει στην παγκόσμια λογοτεχνία πατριωτικό έργο τόσο βαθύτατα ανθρώπινο. Η τραγική πάλη ανάμεσα χρέους και στοργής

«Τα κέρατα του Δον Φριολέρα» (1921) περιλαμβάνονται στα esperpentos - όρος και είδος θεάτρου που ο ίδιος ο Βάλιε-Ινκλάν επινόησε. «Οι κλασικοί ήρωες, καθρεφτισμένοι σε κοίλα κάτοπτρα, δίνουν τα esperp

«Οι εύθυμες κυράδες του Ουίντσορ» ανήκουν ολοφάνερα στην εποχή την πριν από τη λεγόμενη «τραγική κρίση» του Σαίξπηρ, στην εποχή δηλαδή όπου το ύφος του ποιητή είναι ακόμα γεμάτο κέφι, αισιοδοξία, ευφο

Tην υπόθεση του «Ιούλιου Καίσαρα» -που, όπως φαίνεται, γράφτηκε στο τέλος του 1598, ή στις αρχές του 1599- ο Σαίξπηρ την πήρε από εγγλέζικη μετάφραση του Πλούταρχου και, συγκεκριμένα, από τους βίους τ

«Στο "Ριχάρδο Β΄" ξεσπάζει το αρχικό εκείνο αμάρτημα που θα γίνει αφορμή για συμφορές ιστορικές και μεγάλες. Έναν ολάκερο αιώνα το αγγλικό έθνος θ' αναστατώνεται από υποχθόνιους σπασμούς, όλην εκείνη

Το έργο λέγεται «Κυμβελίνος», κατά κοινή ομολογία όμως κεντρική του μορφή είναι η Ιμογένη. Πολλοί τη θεωρούν την ωραιότερη ηρωίδα από όσες έπλασε ο Σαίξπηρ. [...] «Η Ιμογένη -γράφει η κυρία Τζέιμσον,

Eίναι θρίαμβος -και θρίαμβος όχι κοινός- της τέχνης ενός μεγάλου δραματουργού να έχει υψώσει σε ήρωα τραγωδίας πρόσωπο τόσο εγκληματικό καθώς ο Ριχάρδος του Γκλόστερ. Για την ακρίβεια, βρισκόμαστε εδώ

Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας, από τους πλέον σημαντικούς του εικοστού αιώνα, ο οποίος τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (1936) και τέσσερις φορές με το βραβείο Πούλιτζερ για τα έργα: «Beyon